บทที่ 26

เขาเปิดประตูรถให้ฉันกับพวกเด็กๆ เข้าไปนั่ง ก่อนจะอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับในเวลาเพียงไม่กี่วินาที เรานั่งเงียบๆ ข้างกันขณะที่เขาขับรถพุ่งออกจากทางเข้าและเร่งความเร็วไปตามถนนที่คดเคี้ยว ฉันได้ยินเขาถอนหายใจก่อนจะคว้ามือฉันไปกุมไว้

“ผมขอโทษจริงๆ เฟธ” เขาพูดโดยไม่กล้ามองหน้าฉัน

“ทำไมคะ” ฉันถามอย่างสับสน

“ผมท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ